III edycja Konkursu MON o Nagrodę im. Mariana Rejewskiego została rozstrzygnięta. Podczas uroczystości zorganizowanej w dniu 16 grudnia 2021 roku w siedzibie Narodowego Centrum Bezpieczeństwa Cyberprzestrzeni w Legionowie nagrodzono laureatów konkursu o Nagrodę im. Mariana Rejewskiego.
Fot. NCBC
W tym roku w kapitule zasiedli: przewodniczący – dyrektor Narodowego Centrum Bezpieczeństwa Cyberprzestrzeni – gen. bryg. Karol Molenda; szef zarządu Kierowania i Dowodzenia – P6 Sztabu Generalnego WP – płk Piotr Chodowiec; dyrektor zarządu VI Służby Kontrwywiadu Wojskowego – płk Borys Iwaszko; dyrektor Wojskowego Instytutu Łączności im. prof. Janusza Groszkowskiego – dr inż. Marek Różycki; zastępca Dyrektora Narodowego Centrum Bezpieczeństwa Cyberprzestrzeni – szef CSIRT MON – płk Łukasz Jędrzejczak. Kapituła Konkursu o Nagrodę im. Mariana Rejewskiego za najlepszą pracę inżynierską, licencjacką, magisterską i rozprawę doktorską poświęconą cyberbezpieczeństwu i kryptologii, postanowiła nagrodzić cztery prace w I kategorii (prace inżynierskie, licencjackie, magisterskie) oraz trzy rozprawy doktorskie (kategoria II). Kapituła przyznała także wyróżnienia w obu kategoriach.
W kategorii II za najlepszą rozprawę doktorską
I nagrodę przyznano pracownikowi Wydziału Elektroniki Panu Jarosławowi Wojtuniowi
za rozprawę doktorską pt.
„Efektywne metody skrytej synchronizacji akustycznych kanałów steganograficznych”,
napisaną pod kierunkiem
płk dr. hab. inż. Zbigniewa Piotrowskiego, prof. WAT oraz ppłk dr inż. Jerzego Dołowskiego.
Fot. NCBC
Przedmiotem nagrodzonej rozprawy była steganografia akustyczna, a dokładniej skryta synchronizacja akustycznych kanałów steganograficznych. „Analizując publikacje naukowe z tej dziedziny można stwierdzić, że jest to zagadnienie aktualne. Algorytmy steganografii akustycznej są nieustannie udoskonalane. W elektronicznych bazach publikacji, po wpisaniu hasła „audio steganography”, można znaleźć setki artykułów. Niestety w wielu przypadkach, autorzy publikowanych rozwiązań w swoich badaniach pomijają istotny problem synchronizacji sygnału, w którym osadzono dane niejednokrotnie zakładając idealną synchronizację. W przypadku praktycznych implementacji systemów steganograficznych, podejście takie jest zbyt daleko idącym uproszczeniem, ponieważ uzyskanie synchronizacji jest warunkiem koniecznym do skutecznej ekstrakcji skrytych danych. Celem realizowanej pracy doktorskiej było opracowanie metod synchronizacji, które są odseparowane od algorytmu osadzania i ekstrakcji danych skrytych.” – podkreśla dr inż. Jarosław Wojtuń. Autor pracy zajmuje się steganografią w szerszym ujęciu niż przedstawiono to w rozprawie. Znajomość zagadnień związanych z szeroko pojętą steganografią, nie tylko akustyczną, ale również sieciową wpisuje się w główne kierunki rozwoju Sił Zbrojnych RP, w szczególności w zakresie nowoczesnych systemów dowodzenia i kierowania oraz ochroną cyberprzestrzeni.
S E R D E C Z N I E G R A T U L U J E M Y ! ! ! !
na podstawie:strony